10 mei

Vannacht lagen we met zeven personen op een achtpersoons kamer. Op zich heb ik best redelijk geslapen. Willem-Jan daarentegen had een beroerde nacht, hij kon niet in slaap komen ondanks dat hij nog de ramen wijd open heeft gedaan.
Hij vertelde dat hij bij elkaar nog geen 2 uur had geslapen. Voordeel voor hem dat hij vannacht om 03.45 uur zijn reisverslag kon typen.
Gisteren vertelde ik dat een sjamaan mij had behandeld voor (of tegen) mijn rode gezicht. Hoewel ik er zelf niet veel last van had voelde de huid vanmorgen toch rustiger dan gisteren, maar misschien is het ook wel inbeelding.
Het ontbijt was sober, alleen stokbrood met jam en één kop koffie.
Om 08.15 uur op de fiets gestapt en Sorde l'Abbaye verlaten. Gisteren konden vanaf een heuvel bij Peyrehorade in de verte de Pyreneeën zien liggen, toen nog op een afstand van ongeveer 50 kilometer hemelsbreed. Vanmorgen werden de contouren steeds scherper en op sommige pieken konden we sneeuw zien liggen.
Onderweg kwamen we Nico en Kees ook nog regelmatig tegen.
De rit van vandaag was "slechts" 67 kilometer maar wel met 860 hoogtemeters.
Met andere woorden; veel klimmen en dalen, soms lang soms kort, maar nooit vlak. Met name vanaf Saint Palais begon een kilometer lange klim van 8%.
Daar haalden we nog 2 Duitsers in die duidelijk moeite met de beklimming hadden. Daarna daalde het weer en vlak voor Gamarthe begon onze laatste lange klim van 9%. Ook Nico en Kees bleken het moeilijk te hebben.
Vanaf Gamarthe ging het ook ongeveer 100 omlaag naar Saint Jean Pied de Port met vlak voor het Franse pelgrimshuis nog een klim van meer dan 13%.
Na inschrijving in het Franse pelgrimshuis, waar ouderen ( zoals ik) het onderste bed van de stapelbedden konden krijgen, heerlijk gedouched, een handwasje gedaan, de was buiten opgehangen en toen het dorp in voor een welverdiende Grimbergen.
Echter éénmaal op het terras barste een noodweer compleet met onweer los en tussen de bergen komt dat behoorlijk aan.
En ons wasje hangt maar buiten.
Bij terugkomst in de Pelgrimsherberg bleek één van de kamergenoten, een Zwitser, zo vriendelijk zijn om onze was binnen te halen. Die Zwitser was die dag aangekomen in Saint Jean Pied de Port en begon morgen zijn eerste deel van zijn wandeltocht met een taxirit over de Pyreneeën naar Roncevalles. Dat alles als gevolg van een voetblessure en hij bang was dat een klim per voet van 1200 meter op de eerste dag zijn blessure alleen maar erger zou maken.
Je kunt aan alles merken dat het drukker wordt. De pelgrimshuizen zitten bijna allemaal vol. Doordat er hier ook veel wandelaars beginnen is de slaaptijd ook behoorlijk vroeger geworden. Op dit moment tik ik om 21.11 uur dit stukje in bed terwijl mijn kamergenoten allemaal in diepe rust zijn.
Het zou mij niet verbazen dat de eerste wandelaars morgen om 06.00 uur al klaar staan voor vertrek.