13 mei

Willem-Jan en ik sliepen in een vierpersoons kamer in Albergue de Austria samen met een française en een duitser. Zowel de française als de duitser hadden fysieke problemen, de eerste trok zo met het been dat ik mij afvroeg of zij nog wel meer dan een kilometer kon lopen. Dat bleek ook vanmorgen, ze strompelde door de Albergue. Wat de duitser precies mankeerde weet ik niet meer maar ik weet wel dat hij van zijn huisarts te horen had gekregen dat het een medisch wonder zou zijn als hij Santiago zou halen, desondanks probeert hij het wel.
Voor 7 euro hebben Willem-Jan en ik de was gezamenlijk laten doen en laten drogen. Na 3 uurtjes kregen we de was keurig droog in een mandje terug, wij helemaal blij en tevreden.
Het ontbijt vanmorgen bestond uit een paar stukken brood, roggebrood, toast, koffie of thee en jam/ chocopasta, het was voldoende naar hield niet echt over.
Toen we vanmorgen vertrokken bleek iemand zijn of haar was te zijn vergeten, wij dachten dat het van de duitser of française was omdat de was op onze kamer lag. Het bleek niet van de duitser te zijn, zou het dus van de française moeten zijn maar die was al zeker een uur geleden vertrokken. Die moet dus onderweg haar garderobe aanvullen.
We vertrokken tegen 07.30 uur en tot Logrono, 27 kilometer verder, was de weg een wasbord, klimmen en dalen, achter elkaar met stijgingspercentages van soms meer dan 10%.
In Viana zagen we in de verte een nederlander, die we gisteren in Estella ook al zagen toe hij de verkeerde kant op fietste. Hij kwam 2 keer bij ons langs, toen wij op een terrasje zaten, zonder ook maar een woord te zeggen. En nu in Viana zagen we hem weer en ook nu de andere kant op fietsend, nou die komt er wel.
Willem-Jan had van zijn afdaling in de Pyreneeën een behoorlijke keelpijn opgelopen waardoor we in Logrono een apotheek hebben opgezocht waar hij een Spaans wondermiddel kon kopen.
Daarvoor hadden we de kathedraal bezocht voor een stempel maar helaas daar niet gekregen omdat er een misdienst was.
Wel hebben we buiten de kathedraal op het plein koffie gedronken, ook prettig.
Gisteren zag we ver voor Los Arcos in de verte een bergketen waarvan sommige toppen wit waren. In eerste instantie dachten we niet dat het sneeuw was maar een soort witte rotsen. Vandaag, 100 kilometer verder, zagen we bergketen van kortere afstand, bleek het toch besneeuwde hellingen te zijn .
Er stond de hele dag een wel erg harde noordwester wind die we grotendeels tegen hadden. Dat was bergop al niet prettig maar zelfs bergaf moesten we meetrappen. Vandaag zat het venijn weer duidelijk in de staart, ongeveer 15 kilometer voor ons eindpunt van vandaag moesten we over een afstand van 5 kilometer nog 200 meter klimmen.
In Santa Domingo de la Calzada aangekomen bleek er feest te zijn. Er waren prullaria-kraampjes, een soort van kermis en de inwoners liepen rond in groeps-uitdossingen, vergelijkbaar met Braziliaans carnaval naar dan véél degelijker. Op het plein voor het pelgrimshuis stond een rij van zeker 100 meter voor een gratis bekertje wijn en één stukje stokbrood met worst.
Het "feest" hebben we maar ons voorbij laten gaan. Het is een pittige dag geweest en morgen wacht ons weer een trip van zeker 90 kilometer. Op het moment dat ik dit schrijf is het 21.15 uur en verlang ik naar een goede nachtrust omdat het morgen weer vroeg dag is als de eerste wandelaars al om 05.30 uur beginnen te rommelen om te vertrekken.
Vandaag in totaal 85 kilometer gefietst met 1160 hoogtemeters.